Oscar Wilde-the artist

The artist is the creator of beautiful things. To reveal art and conceal the artist is art’s aim. The
critic is he who can translate into another manner or a new material his impression of beautiful
things.
The highest as the lowest form of criticism is a mode of autobiography. Those who find ugly
meanings in beautiful things are corrupt without being charming. This is a fault.
Those who find beautiful meanings in beautiful things are the cultivated. For these there is
hope. They are the elect to whom beautiful things mean only beauty.
There is no such thing as a moral or an immoral book. Books are well written, or badly written.
That is all.
The nineteenth century dislike of realism is the rage of Caliban seeing his own face in a glass.
The nineteenth century dislike of romanticism is the rage of Caliban not seeing his own face in
a glass. The moral life of man forms part of the subject-matter of the artist, but the morality of art
consists in the perfect use of an imperfect medium. No artist desires to prove anything. Even
things that are true can be proved. No artist has ethical sympathies. An ethical sympathy in an
artist is an unpardonable mannerism of style. No artist is ever morbid. The artist can express
everything. Thought and language are to the artist instruments of an art. Vice and virtue are to
the artist materials for an art. From the point of view of form, the type of all the arts is the art of
the musician. From the point of view of feeling, the actor’s craft is the type. All art is at once
surface and symbol. Those who go beneath the surface do so at their peril. Those who read the
symbol do so at their peril. It is the spectator, and not life, that art really mirrors. Diversity of
opinion about a work of art shows that the work is new, complex, and vital. When critics
disagree, the artist is in accord with himself. We can forgive a man for making a useful thing as
long as he does not admire it. The only excuse for making a useless thing is that one admires it
intensely.
All art is quite useless.—OSCAR WILDE

ელენე ბლავატსკაია

Helena Blavatsky


ბერდიაევი ნიკოლაი

სწავლება გარდასახვის შესახებ და ადამიანის პრობლემა
ე. ბლავაცკაიამ, ზედმიწევნითი ოკულტური უნარიანობის მქონე უნიჭიერესმა ქალმა, თავის შესაზარ წიგნში "Doctrine Secrete", უძველესი ინდური სწავლებები თანამედროვე ნატურალიზმისა და ევოლუციონიზმის სულისკვეთების შესაფერისად გაავულგარულა. ე. ბლავაცკაიას სძულდა ქრისტიანობა. იგი უფრო ბრამანიზმსა და ბუდიზმს აყენებდა მაღლა და, შესაძლოა, დიდის მონდომებითაც კი მიეღო "არიული პარაგრაფი", რომელიც თანამედროვე გერმანიაში იყო გაბატონებული. ეს, ქრისტიანული ცნობიერების კუთხიდან თუ შევხედავთ, ძალზე ამსუბუქებს მსჯელობას ბლავაცკაიას შესახებ. რ. შტაინერის ანთროპოსოფიის შეფასება კი, უფრო დიდ სირთულეს წარმოადგენს. თეოსოფიის დამოკიდებულება ქრისტიანობის მიმართ, არსებითად, ანა ბეზანტმა შეამსუბუქა. მასში ბლავაცკაიასაგან განსხვავებით, არანაირი მტრული განწყობა არ დებულა.
ბლავაცკაიასთვის ყველაფერი კანონის რეზულტატია, რომლის აღქმაც ძალზე ნატურალისტურად ხდება. აქ არ არსებობს სასწაული. ადამიანი შედგება ფიზიკური სხეულისგან, ასტრალური სხეულისგან, ანუ სულისგან, და უმაღლესი, უცვლელი არაადამიანისეული სულისგან. ეს ანთროპოსოფიული დოქტრინა ყველა თეოსოფიური მიმდინარეობისთვის საერთოა და უარყოფს ადამიანის პიროვნების მთლიანობას როგორც მის გენეზისში, ასევე მის საბოლოო ბედშიც. ადამიანს, ბლავაცკაიას აზრით, არ გააჩნია რაიმე სპეციალური ნიჭი, ყოველივე ძალისხმევით მოიპოვება, რაც თავისთავად უარყოფს ღვთიურ მადლს. ბლავაცკაიას უსახო კოსმიური პანთეიზმი სრულიად ნათელია. კოსმოსი - ღმერთია. რეალური "მე" - ღვთიურობის ემანაცია. შექმნილი არაფერია, ყოველივე მხოლოდ ტრანსფორმაციას წარმოადგენს. ადამიანს მზიურ ანგელოზთა ეგო აჯილდოვებს. მას შეუძლია იყოს ქვა, მცენარე და შეუძლია თვით ღმერთადაც კი იქცეს. ეს - უნივერსალური ტრანსფორმიზმია, რომელშიც ვერ დაინახავ მყარ სახესა და იერს. ყველაფერი ერთიმეორეში გადადის. გარდასახვა ამ უნივერსალური ტრანსფორმიზმის გამომჟღავნებაა და შეჯახება პიროვნების ქრისტიანულ იდეასთან, როგორც ღვთიურ სახესა და ხატთან. აქ ყველაფერი სავსებით ნათელია. ბლავაცკაია ასევე დაბეჯითებით უარყოფს შეცოდებას და მისთვის არ არსებობს პასუხისმგებლობა. ბოროტება მისთვის გარდუვალი პირობაა. მას, ისევე როგორც თეოსოფიას მთლიანობაში, არ ესმის თავისუფლების პრობლემა. ამ მხრივ თანამედროვე თეოსოფია მკაფიოდ განსხვავდება ი. ბიომეს ქრისტიანული თეოსოფიისგან. არსებობს კიდევ ერთი თვალსაზრისი, საიდანაც შესაძლოა გაკრიტიკებულ იქნეს აღმოსავლური სწავლება გარდასახვის შესახებ, ეს არის _ თვალსაზრისი სოციალური. ინდოთში კასტური წყობილება გარდასახვასა და კარმული სამართლიანობის რწმენაზე იყო დაფუძნებული. სწავლება გარდასახვის შესახებ შესაძლოა სოციალური უთანასწორობისა და უსამართლობის გამართლება იყოს და ამ მხრივ იგი წარმოგვიდგება როგორც სოციალურად რეაქციული. ადამიანის ბედის საიდუმლოების რაციონალიზაცია კარმულ სამართლიანობაში არა მხოლოდ ურიგდება საკუთარ გაცდებს, რომლებიც უსამართლობად გვეჩვენებოდა, არამედ თითქოს სანქციას აძლევს ყველაზე უსამართლო განცდებსაც კი, რომლებიც კასტურ სოციალურ წყობასთანაა დაკავშირებული. იგი სანქციას აძლევს პარიების დათრგუნვას. ქრისტიანობა თითოეულ ადამიანს უხმობს თავისი ჯვრის ნათლით სატარებლად, მაგრამ, იგი ამ ჯვრის სიმძიმის შემსუბუქებასაც მოითხოვს სხვა ნებისმიერი ადამიანისთვის, ზნეობრივად უარყოფს ყოველგვარ კასტურ წყობილებას და ამასთან, ყოველგვარ კლასობრივ წყობასაც. გარდასახვა - გარდუვალი ბედია. მასში თანხვედრილია კოსმიურ-ნატურალური და მორალურ-სულიერი გარდუვალობაც. არ არსებობს საიდუმლოება, არ არსებობს ირაციონალური სამყაროებრივ საცხოვრისში. დედამიწაზე მომხდარი ნებისმიერი რამ - სამართლიანია. თუკი ჩვენ რაიმე უსამართლობად გვეჩვენება, მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენივე უცოდინრობის გამო. ცოდნა შეგვარიგებს სამყაროში არსებულ სამართლიანობასა და მოწყალებით ევოლუციას. მხოლოდ ცოდნას, ოკულტურ ცოდნას ძალუძს ადამიანთა ბედის შემსუბუქება. თეოსოფიას ბოროტების ევოლუციური გაგება ახასიათებს. თეოსოფიურ სწავლებას, ევოლუციურსა და ოპტიმისტურს, არ სურს სცნოს ის ბრძოლა ბედის წინააღმდეგ, რომელსაც იობი სცნობდა. მას არ სურს არც ბერძნული ტრაგედიის მიღება. მსგავსი აზროვნება უძველეს გნოსტიკოსებსაც ახასიათებდათ. ვასილიდასთან ადამიანი ყოველთვის თავის ხვედრს იმსახურებს. მაგრამ გნოსტიკოსები კიდევ უფრო მეტად პესიმისტები იყვნენ. ბედის გარდუვალობა ყოველთვის ნიშნავს კოსმიური ძალების მიერ ადამიანის განსაზღვრებას. მხოლოდ ქრისტიანობას ესმის ადამიანის ბედის ძალაუფლებისგან განთავისუფლება. სწავლება გარდასახვის შესახებ, გამოსყიდვის ქრისტიანულ სწავლებას ეჯახება. ეს ნათლად ჩანს განსაცვიფრებელი სახარებისეული კეთილგონიერი ყაჩაღის მაგალითზე, რომელიც ქრისტესთან ურთიერთობისას ერთ გაელვებაში აღასრულებს თავის კარმას და ცათა სასუფევლის მემკვიდრე ხდება. საკითხი გამოსყიდვის შესახებ _ მადლის საკითხია, რომელსაც ადამიანი კარმული სამართლიანობის ძლევამოსილებისგან იღებს. მადლი არ წარმოადგენს სამართლიანობას, მადლი სიყვარულია. მართალია, თეოსოფები კარმის შემცირების შესაძლებლობაზე ლაპარაკობენ, მაგრამ ეს შემცირებაც ძირითადად ცოდნით შეიძინება, და გარდუვალობა მაინც ბატონობს თავისუფლებაზე, სამართლიანობა - სიყვარულზე. გამოსყიდვის საიდუმლოება, მადლის საიდუმლოება - არ არსებობს. თეოსოფიის ზღვრული საიდუმლოება ზიარების საიდუმლოებაა. მაგრამ ჩვენი თემის ცენტრალურ პრობლემას მაინც პიროვნების პრობლემა წარმოადგენს. აქ უფრო მეტი სიმძაფრით ეჯახება გარდასახვის შესახებ სწავლება ქრისტიანულ სწავლებას ადამიანის შესახებ.
თეოსოფიური სწავლება ადამიანის შესახებ ანტიპერსონალისტურია. პიროვნება მხოლოდ წარმავალი წარმონაქმნია კოსმიურ ევოლუციაში. იგი არ წარმოადგენს ადამიანისეულ მყარ ბირთვს. გარდასახვისას ადამიანი, როგორც პიროვნება, არ ინახება. პიროვნება აღიქმება როგორც ორგანულობა და ჩაკეტილობა. გარდასახვისას, თეოსოფიაში, მყარ, შენახვისუნარიან ელემენტად გვესახება არა პიროვნება, არამედ ინდივიდუალობა და ეს ძალზე დამახასიათებელია თეოსოფიური ანთროპოლოგიისთვის. ქრისტიანული ანთროპოლოგია კი, არსებითად საწინააღმდეგოს ამტკიცებს. ზუსტად პიროვნებაა მყარი და მარადიულობის მემკვიდრე. პიროვნება ღვთის მიერ არის შექმნილი და მისი სახისა და ხატის მატარებელია. პიროვნება არ არის კოსმიური ევოლუციის პროდუქტი, იგი არ იქმნება კოსმიურ წყობაში და არ ექვემდებარება კოსმიურ შლადობას. პიროვნება სულიერ-რელიგიური კატეგორიაა, ინდივიდუალობა კი ნატურალურ-ბიოლოგიური. იგი ნატურალურ-წარმოშობითი პროცესის პროდუქტია. გარდა ამისა, პიროვნება აქსიოლოგიური კატეგორიაცაა. იგი ბუნებრივ ბიოლოგიურ ინდივიდუალობაში უნდა იქნეს რეალიზებული. ეს სულაც არ არის ტერმინოლოგიური საკითხი, ეს ბევრად უფრო ღრმა საკითხია. თეოსოფიური მსოფლმხედველობა უსახოა, მტრულად განწყობილი პიროვნების მიმართ და ამიტომაც მტრულად განწყობილი ადამიანის მიმართაც. თეოსოფიისთვის ღმერთიც უსახოა და ადამიანიც. მას მხოლოდ უსახო ღვთიურობა ესმის. და ამ უსახო ღვთიურ რაღაცაში ღმერთიც განიცდის ვარდნას და ადამიანიც. ღვთიური კოსმოსიც ზუსტად ეს არის. თეოსოფია კოსმოსოფიაა. იგი კოსმოცენტრულია. ადამიანი მთლიანად არის დაქვემდებარებული კოსმიურ პროცესზე. ადამიანის ინდივიდუალობა, რომელიც გარდასახვაში ინახება, მხოლოდ კოსმიურ ელემენტს წარმოადგენს. ადამიანი თავის ბედში კოსმიური ძალებით არის დეტერმინირებული. ადამიანში ეგოა უნივერსალური და არა პირადი სული. სწავლება გარდასახვის შესახებ, არსებითად არაფერს არ ხსნის. არ ხსნის არც უკვდავების პრობლემას, რადგანაც ხსოვნა წინამორბედი გარდასახვების შესახებ, რაც აუცილებელია პიროვნების მთლიანობისთვის - არ ინახება. წინამორბედი გარდასახვების გახსენება ძალზე იშვიათად ხდება, ამ ნიჭს გარდასახვის ადეპტთა უმრავლესობა მოკლებულია. და ეს გახსენებაც უმეტეს შემთხვევაში იმდენად უნებურია, რომ გამოგონილის შთაბეჭდილებას ტოვებს. გარდასახული _ სხვა ადამიანია, ან შეიძლება იგი ადამიანიც აღარ იყოს. გენონი, ინდური რელიგიური ფილოსოფიის მცოდნე, ამბობს, რომ თეოსოფებმა სულ ერთიანად გადააბრუნეს ტერმინოლოგია და ინდივიდუალობას უფრო მაღალ პრინციპად მიიჩნევენ, ვიდრე პიროვნებას, იმ დროს, როდესაც ადრე პიროვნება უფრო მაღალ პრინციპად იყო მიჩნეული, ვიდრე ინდივიდუალობა. ფრანგულად იგი, ძველი ცნობიერების თანახმად, ნიშნავს სამყაროს არსს, ანუ - Soi, ხოლო ინდივიდუალობა - Moi. თეოსოფებისათვის კი პიროვნება არის - Moi, ხოლო ინდივიდუალობა - Soi, მართებულია კი პირიქით. თუმცა უნდა ითქვას, რომ ინდურ რელიგიურ და ფილოსოფიურ ცნობიერებაში პიროვნების პრობლემა არ ყოფილა მართებულად დაყენებული და გადაჭრილი, იგი ქრისტიანობას ეკუთვნის. და ზუსტად ეს წარმოადგენს გარდასახვის შესახებ სწავლების ქრისტიანობასთან შეჯახების წერტილს. ქრისტიანულ ესქატოლოგიაში, ადამიანი ეზიარება მარადიულობას და იღებს კიდეც მას მემკვიდრეობით. გარდასახვის შესახებ სწავლება მას დროში, კოსმიური დროის სივრცეში სტოვებს. თუკი ღმერთი ღვთიური კოსმოსია, მაშინ შეუძლებელია არსებობდეს გამოსავალი დროის სივრციდან მარადიულობაში, ვინაიდან კოსმიურ პროცესში არსებობა ღვთიურობაში არსებობას ნიშნავს. დროის სივრცეზე გამარჯვება, მარადიულობაში გადასვლა, ვარაუდობს იმას, რომ ღმერთი კოსმოსზე მაღლა დგას და არ არის კოსმიურ ცხოვრებასთან გათანაბრებული. ხანდახან ამბობენ, რომ ლაიბნიცი ახლოს იყო გარდასახვის სწავლებასთან. ეს ნაწილობრივ მართალია, მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ლაიბნიცი ამტკიცებდა არა მეტემფსიქოზის, არამედ მეტამორფოზის არსებობას, რაც არანაირად არ ნიშნავს იგივეს. თეოსოფებს უყვართ ორიგენის დამოწმება. მაგრამ ორიგენი ასწავლიდა არა გარდასახვის, არამედ წინარეარსებობის შესახებ, რაც სულაც არ ნიშნავს ერთსა და იმავეს. მე ვფიქრობ, რომ ერთობ გარდუვალია სულთა წინარეარსებობის დაშვება სულიერ სამყაროში. შეუძლებელია, რომ სული ჩასახვის მომენტში იქმნებოდეს, და შეუძლებელია, რომ იგი იყოს წარმოშობითი პროცესის პროდუქტი. მაგრამ სწავლება წინარეარსებობის შესახებ, ისევე როგორც სულის ბედის შესახებ, სხვა სულიერ სამყაროებში შესაძლოა სულ სხვაგვარად იყოს წარმოსახული, ვიდრე ორიგენთანაა ფილოსოფიურ კატეგორიებში. ყოველ შემთხვევაში ეს არ წარმოადგენს ჩვენი მიწიერებისმხრივი სულთგარდასახვის მსგავს სულთა გარდასახვას, რომელიც უხეშად ეჯახება ერთიანი პიროვნების შენარჩუნებას, ერთიან ადამიანურ სახეს.


* * *

თეოსოფიური სწავლება უკვდავების, როგორც გარდასახვის შესახებ არსებითად, ანტიკურობასთან, ბერძნულ თვალსაზრისთან უფრო დგას ახლოს, ვიდრე ქრისტიანობასთან. ბერძნებისთვის მხოლოდ ღმერთი იყო უკვდავი, ადამიანი კი მოკვდავი. უკვდავება ბერძნულ ცნობიერებაში უპირველეს ყოვლისა გმირისთვის, ზესახოვანი ადამიანისთვის, ნახევარღმერთისთვის არსებობდა. გმირები ის ადამიანები იყვნენ, რომელნიც იხვეჭდნენ სულის უკვდავებას. უკვდავება თავიდან არ იყო ყველასთვის პრივილეგიად აღიარებული. ეგვიპტეში იგი ჯერ მეფის პრივილეგიად ითვლებოდა. იმისთვის, რათა უკვდავი გახდე, საჭიროა ადამიანად ყოფნა შეწყვიტო. უკვდავება ყველა ადამიანზე არა მხოლოდ დიდი სირთულით იყო გავრცელებული, არამედ იგი, საერთოდ, ადამიანში არაადამიანურ ელემენტზე ვრცელდებოდა. ზესახოვან-ადამიანური, სულიერი, ღვთიური ელემენტი ადამიანში, რა თქმა უნდა, უკვდავია, მაგრამ ამ უკვდავ ელემენტს არ ძალუძს მისცეს უკვდავება ადამიანისეულ ელემენტს ადამიანში, არ შველის მარადიულ სიცოცხლეში ადამიანს, როგორც ერთიან არსებას, როგორც არსებას სულიერ-სულისმიერ-სხეულებრივს. გარდასახვას არ ძალუძს გაიღოს უკვდავება ერთიანი ადამიანისეული არსებისთვის, პიროვნებისთვის, რომელიც დაურღვეველი ერთიანობის მფლობელია. მისი მეშვეობით ინახება მხოლოდ ელემენტი, რომელიც არ წარმოადგენს სპეციფიკურად ადამიანურს, და უერთდება ჩვენიდან აღებულ ახალ ელემენტებს. ბერძნულ დიონისიზმში ხდებოდა ზესახოვან-ადამიანურისა და ადამიანამდელის ერთმანეთში არევა, და სპეციფიკურად ადამიანურმა უსახო სტიქიაში განიცადა ვარდნა. უკვდავება მიღწევადი იყო ინდივიდუალობის უარყოფის მეშვეობით, პირადი ყოფითობის უარყოფით. ორფიზმი, რომელიც დიონისეულ ნიადაგზე წარმოიშვა, სულთა გადასახლებას ამტკიცებდა, მაგრამ პესიმისტური შეფერილობით. ორფიზმში უკვდავებისთვის ბრძოლა სხეულის საპყრობილედან, მატერიალური ტყვეობიდან სულის განთავისუფლებისათვის ბრძოლაა. პლატონი ამბობს, სხეულში სული როგორც უცხო არსება, ისეა ჩადებულიო. მაგრამ არსებითად რა იყო მიღწევადი დიონისეულ ექსტაზებსა და მისტერიებში? ადამიანში ღმერთის, ღვთიურსაწყისის განთავისუფლება. ღმერთი სამყაროშია მოქცეული და იგი ადამიანმა უნდა გაათავისუფლოს. ეს არის მონისტური სწავლება, რომელიც არ სცნობს ადამიანური ბუნების დამოუკიდებლობას და რომლისთვისაც წარმოუდგენელია ადამიანის, მის მთლიანობაში აღებული ადამიანურის, უშუალოდ ადამიანურის უკვდავება. არსებითად, გარდასახვაც ისახავს თავის საბოლოო მიზნად მოჯადოებული ღმერთის განთავისუფლებას, მაგრამ მას არ შეყავს ადამიანი მარადიულ საცხოვრისში. გარდასახვა წინააღმდეგობაშია ღვთიურადამიანობის ქრისტიანულ იდეასთან. მხოლოდ ქრისტიანობა აყენებს და წყვეტს ადამიანის, როგორც პიროვნების უკვდავების პრობლემას, ადამიანის პრობლემას, აღებულს მის მთლიანობაში. მაგრამ ქრისტიანობისთვის ეს არ წარმოადგენს ნატურალურ უკვდავებას. ნატურალური უკვდავების აღიარება არის სიკვდილის ტრაგიზმის უარყოფა. ამიტომ ქრისტიანობისთვის უკვდავების პრობლემა - აღდგომის პრობლემაა. ადამიანის, როგორც ერთიანი არსების უკვდავება მხოლოდ აღდგომაშია წარმოსადგენი. ადამიანის სხეულებრივი სახის აღდგენა (რა თქმა უნდა, არა მის მატერიალურ სიმძიმეში) მხოლოდ აღდგომის გავლით ხდება. ქრისტიანობა ნატურალური უკვდავების შესახებ გვასწავლის არა სულის, არამედ ერთიანი ადამიანური არსების აღდგომას მონანიების გავლით, ჯვარისა და ქრისტეს აღდგომის გავლით. ეს ადამიანში ღმერთის განთავისუფლება, ღვთიური ელემენტის განთავისუფლება კი არა, ერთიანი ადამიანისეული არსების ღმერთად გარდაქცევაა. აქ ჩვენ გაგვაჩნია სულ სხვა პრინციპი, სულ სხვა ესქატოლოგია... ეს არის ზესახოვანი ადამიანის პრინციპი, რომელიც აღიარებს ადამიანური ბუნების დამოუკიდებლობასა და მარადიულობას, რომელიც მკვეთრად განსხვავდება ნებისმიერი მონოფიზიტობისგან, აღიარებს ორმაგერთობის პრინციპს. თავისი სინკრეტიზმის გამო, სხვადასხვა ელფერის მქონე თეოსოფებს, როგორც ყოველთვის, ცუდად ესმით განსხვავებულობანი და არ უყვართ იგი. ამიტომ, ისინი ხანდახან გულწრფელად ვერ იგებენ, როცა მათ ადამიანის ბედის ქრისტიანულ სწავლებასა და გარდასახვის შესახებ სწავლებას შორის არსებულ სხვაობას უხსნიან. მაგრამ უნდა ითქვას, რომ ქრისტიანული ესქატოლოგია არ ექვემდებარება რაციონალიზაციას, რის გამოც იგი ხანდახან საღვთისმეტყველო სწავლებებშიც განისჯებოდა. გარდასახვის შესახებ სწავლება უფრო მეტად რაციონალური და მორალურად უფრო მისაღები აღმოჩნდებოდა ხოლმე. მაგრამ, გარდასახვის შესახებ სწავლების წინაშე ქრისტიანობას გააჩნია უპირატესობა არა რაციონალური დოქტრინის, არამედ ირაციონალური საიდუმლოების მხრივ. ნებისმიერ შემთხვევაში, გარდასახვის თეოსოფიური სწავლებისთვის ქრისტე ან სრულებით არ არის საჭირო, ან გადაიქცევა კოსმიურ ფაქტორად. ეს სწავლება სრულიად უქვემდებარებს ადამიანს კოსმოსს, კოსმიურ ძალებსა და პროცესებს, იგი კოსმოცენტრულია და მონისტური. უმთავრესი აქ ეს არის. გარდასახვის შესახებ სწავლება წარმოადგენს სიკვდილის ტრაგიზმის უარყოფას და შერიგებას მასთან, როგორც კოსმიური ევოლუციის მადლიერ მომენტთან. ქრისტიანობა კი წარმოადგენს სიკვდილის ტრაგიზმის აღიარებას და სიკვდილთან ბრძოლას.
თეოსოფიური სწავლება გარდასახვის შესახებ დემონოლოგიასთან არის დაკავშირებული. სიტყვა დემონს მე ანტიკური გაგებით ვამბობ. ადამიანი მთლიანად რჩება დაქვემდებარებული კოსმიურ ძალებსა და იერარქიებზე, სულებსა და ბუნების დემონებზე. ადამიანის ბედს მართავს არა ქრისტე, არა ღმერთი, არამედ კოსმიური იერარქია. მაგრამ ეს ქრისტიანობამდელ აზროვნებასთან დაბრუნებას ნიშნავს. ქრისტიანობამ ადამიანი კოსმიური ძალებისგან გაათავისუფლა, იხსნა იგი დემონოლატრიისგან და მისი ბედი უშუალოდ ღმერთს დაუქვემდებარა. ეს იყო ქრისტიანობის მიერ შესრულებული უდიდესი ქმედება, რომელიც ურწმუნოებმაც კი უნდა აღიარონ. გარდასახვის შესახებ სწავლება, როგორც სულების კოსმიურ დერეფნებში მოგზაურობა - კოსმოსს ადამიანსა და ღმერთს შორის უჩნეს ადგილს. ადამიანსა და ღმერთს შორის ძევს კოსმიური ევოლუცია. ქრისტიანობა, ერთის მხრივ, თეოენტრულია, მეორეს მხრივ, ანთროპოცენტრული კოსმოსთან მიმართებაში, იგი ადამიანს კოსმოსზე მაღლა აყენებს. ადამიანსა და ღმერთს შორის დამოკიდებულება პირადულია და დრამატული, ვინაიდან ადამიანიც პიროვნებაა და ღმერთიც პიროვნებაა. ეს დამოკიდებულებები ევოლუციურად არ უნდა გვესმოდეს. ნებისმიერი ევოლუციური გაგება კოსმოსის მოძალეობასა და გაბატონებას ნიშნავს. ქრისტიანული სწავლებისთვის სულაც არ არის მისაღები ის აზრი, რომ ადამიანის ბედს ანგელოზებრივი იერარქიები ხელმძღვანელობენ, როგორც ეს თეოსოფიურ და ოკულტურ სწავლებებს ჰგონიათ. ანგელოზთა იერარქიის როლი მედიუმური და შუამავლურია, მაგრამ ისინი არ არიან ჩამდგარნი ადამიანსა და ღმერთს შორის. კარდინალი ლეპისიე ამბობს, რომ ანგელოზებს არ ძალუძთ განხორციელება. ანგელოზებს და დემონებს არ შეუძლიათ ტრანსსუბსტანცირება. ამ აზრს ლეპისიე ძირითადად სპირიტიზმის წინააღმდეგ მიმართავს. მაგრამ ამით ანგელოზის ადამიანში და ადამიანის ანგელოზში გარდასახვის შეუძლებლობა მტკიცდება. ამით მტკიცდება ადამიანის - როგორც ადამიანის მარადიულობა, მისი სულ სხვა, ანგელოზურ-დემონურ წარმომავლობაში გადანაცვლების შეუძლებლობა, ისევე როგორც ანგელოზისა და დემონის ადამიანისეული წარმომავლობის ცხოვრებაში გადმონაცვლების შეუძლებლობა. შესაძლებელია გაღმერთკაცება, მაგრამ, შეუძლებელია გაკაცანგელოზება. ამასთან ერთად, როგორც თეოსოფიური და ოკულტური სწავლებებისთვის არის მიღებული, განათლებულნი, არსებითად მასწავლებელნი, არ მიეკუთვნებიან ადამიანის მოდგმას, ისინი სულ სხვა, ზეადამიანურ იერარქიებს ეკუთვნიან და ადამიანის მოდგმასთან დასახმარებლად და მის სამართავად გადმოვლინდებიან ხოლმე. ევოლუციური გადანაცვლება ადამიანურიდან ზეადამიანურისკენ, ანგელოზური წარმომავლობისკენ წარმოადგენს გარდასახვის რეზულტატს, ისევე, როგორც ადამიანის მოდგმასთან გარდმოვლენა. თეოსოფები და ოკულტისტები კოსმოსისკენ რჩებიან მიქცეულნი და ევოლუციურად ესმით სხვადასხვა კოსმიურ იერარქიათა ურთიერთობა. ეს ყოველთვის მონიზმს წარმოადგნეს, ადამიანისა და ღმერთის კოსმიურ სივრცეში ჩაძირვას. ქრისტიანობა უპირველეს ყოვლისა ადამიანისკენ არის მიმართული. მაგრამ სისუსტე და გაუხსნელობა ქრისტიანობაში, კოსმოსის, კოსმოლოგიის შესახებ სწავლებისას ძალიან უწყობს ხელს თეოსოფიური და ოკულტური კოსმოლოგიური სწავლების განვითარებასა და პოპულარობას. ქრისტიანობა ამ სწავლებებისგან განაცალკევებს პიროვნების, ქმედების, თავისუფლების, ცოდვის, მადლის კატეგორიებს. არსებითად, გარდასახვის შესახებ თეოსოფიური სწავლებისთვის ადამიანი არ წარმოადგენს პიროვნებას, იგი არ შექმნილა, მისთვის არ არის დამახასიათებელი პირველადი თავისუფლება, იგი არ დაცემულა და მასზე არ მოქმედებს მადლი, ვინაიდან ადამიანი კოსმიური ევოლუციის პროდუქტია, რომელშიც იგი ითხზება და იხრწნება. ეთიკა, გამომდინარე გარდასახვის შესახებ თეოსოფიური სწავლებიდან _ ევოლუციური ეთიკაა. ადამიანი შეგნებულად უნდა ევოლუციონირებდეს, თუმცა არსებითად იგი კოსმიური ევოლუციის მიერ არის დეტერმინირებული. პრაქტიკაში ამას სულიერი და ზნეობრივი ცხოვრების მექანიზაციისა და რაციონალიზაციისკენ მივყავართ, ადამიანური ბუნების ნებისმიერი ირაციონალურ-სტიქიური საფუძვლის შევიწროვებისკენ. ამ მექანიზაციას და რაციონალიზაციას, ადამიანის ორგანიზმის ამ ყველა უგონო პროცესის გონიერი პროცესებით შეცვლას ჩვენ იოგაში ვხედავთ. ყველაფერ ამასთან ერთად, თეოსოფიზმი და ოკულტიზმი არასულიერებისმიერია, ისინი არიან სულისმიერნი, ასტრალურნი, მაგიურნი, თუმცა ადამიანის სულიერ ძიებათა სიმპტომებსაც წარმოადგენენ. თეოსოფიზმი ყველა თავისი შეფერილობით ძირითადად თეოსოფურად მიამიტია და საკუთარ თავს ფილოსოფიის ჩამორჩენილ ფორმებს უკავშირებს. აქედან გამომდინარეობს უკვე სულის ნატურალიზაცია, სულიერი ცხოვრების მაგიური გაგება. მაგრამ უფრო ნატიფი და ღრმა ფილოსოფია გვასწავლის, რომ სული სუბიექტში იხსნება, ადამიანის არსებობაში. სული შეუძლებელია შეყვანილ იქნეს კოსმოსის ობიექტივიზირებულ იერარქიულ სისტემაში. იძულებითი მხოლოდ გარდასახვის შესახებ სწავლების მტკიცებაა. სწავლება გარდასახვის შესახებ, რა თქმა უნდა, დიდ და გადაუწყვეტ პრობლემასთანაა დაკავშირებული, მაგრამ იგი არ არის ექსისტენციალური და ამიტომაც არ ხსნის ადამიანის ბედის პრობლემას, რომელიც ეკუთვნის ექსისტენციალურ და არა ობიექტივირებულ-ბუნებრივ მხარეს. სწავლება გარდასახვის შესახებ რთული სწავლებაა თავისი სისტემის მიხედვით. მასში არსებობს რომელიღაც ჭეშმარიტების ცალკეული ელემენტი, მაგრამ დამახინჯებული და დეფორმირებული ცრუ სულით. ეს დამახინჯება დაკავშირებულია თეოსოფიზმისა და ოკულტიზმის იმ კოსმიურ პოლიდემონიზმში დაბრუნებასთან, რომლისგანაც ქრისტიანობამ ადამიანი იხსნა.

წყარო:ნამდვილად არ მახსოვს :)

Samhain

Samhain marks one of the two great doorways of the Celtic year, for the Celts divided the year into two seasons: the light and the dark, at Beltane on May 1st and Samhain on November 1st. Some believe that Samhain was the more important festival, marking the beginning of a whole new cycle, just as the Celtic day began at night. For it was understood that in dark silence comes whisperings of new beginnings, the stirring of the seed below the ground. Whereas Beltane welcomes in the summer with joyous celebrations at dawn, the most magically potent time of this festival is November Eve, the night of October 31st, known today of course, as Halloween.

Samhain (Scots Gaelic: Samhuinn) literally means “summer's end.” In Scotland and Ireland, Halloween is known as O�che Shamhna, while in Wales it is Nos Calan Gaeaf, the eve of the winter's calend, or first. With the rise of Christianity, Samhain was changed to Hallowmas, or All Saints' Day, to commemorate the souls of the blessed dead who had been canonized that year, so the night before became popularly known as Halloween, All Hallows Eve, or Hollantide. November 2nd became All Souls Day, when prayers were to be offered to the souls of all who the departed and those who were waiting in Purgatory for entry into Heaven. Throughout the centuries, pagan and Christian beliefs intertwine in a gallimaufry of celebrations from Oct 31st through November 5th, all of which appear both to challenge the ascendancy of the dark and to revel in its mystery.

In the country year, Samhain marked the first day of winter, when the herders led the cattle and sheep down from their summer hillside pastures to the shelter of stable and byre. The hay that would feed them during the winter must be stored in sturdy thatched ricks, tied down securely against storms. Those destined for the table were slaughtered, after being ritually devoted to the gods in pagan times. All the harvest must be gathered in -- barley, oats, wheat, turnips, and apples -- for come November, the faeries would blast every growing plant with their breath, blighting any nuts and berries remaining on the hedgerows. Peat and wood for winter fires were stacked high by the hearth. It was a joyous time of family reunion, when all members of the household worked together baking, salting meat, and making preserves for the winter feasts to come. The endless horizons of summer gave way to a warm, dim and often smoky room; the symphony of summer sounds was replaced by a counterpoint of voices, young and old, human and animal.

In early Ireland, people gathered at the ritual centers of the tribes, for Samhain was the principal calendar feast of the year. The greatest assembly was the 'Feast of Tara,' focusing on the royal seat of the High King as the heart of the sacred land, the point of conception for the new year. In every household throughout the country, hearth-fires were extinguished. All waited for the Druids to light the new fire of the year -- not at Tara, but at Tlachtga, a hill twelve miles to the north-west. It marked the burial-place of Tlachtga, daughter of the great druid Mogh Ruith, who may once have been a goddess in her own right in a former age.

At at all the turning points of the Celtic year, the gods drew near to Earth at Samhain, so many sacrifices and gifts were offered up in thanksgiving for the harvest. Personal prayers in the form of objects symbolizing the wishes of supplicants or ailments to be healed were cast into the fire, and at the end of the ceremonies, brands were lit from the great fire of Tara to re-kindle all the home fires of the tribe, as at Beltane. As they received the flame that marked this time of beginnings, people surely felt a sense of the kindling of new dreams, projects and hopes for the year to come.

The Samhain fires continued to blaze down the centuries. In the 1860s the Halloween bonfires were still so popular in Scotland that one traveler reported seeing thirty fires lighting up the hillsides all on one night, each surrounded by rings of dancing figures, a practice which continued up to the first World War. Young people and servants lit brands from the fire and ran around the fields and hedges of house and farm, while community leaders surrounded parish boundaries with a magic circle of light. Afterwards, ashes from the fires were sprinkled over the fields to protect them during the winter months -- and of course, they also improved the soil. The bonfire provided an island of light within the oncoming tide of winter darkness, keeping away cold, discomfort, and evil spirits long before electricity illumined our nights. When the last flame sank down, it was time to run as fast as you could for home, raising the cry, “The black sow without a tail take the hindmost!”


Even today, bonfires light up the skies in many parts of the British Isles and Ireland at this season, although in many areas of Britain their significance has been co-opted by Guy Fawkes Day, which falls on November 5th, and commemorates an unsuccessful attempt to blow up the English Houses of Parliament in the 17th century. In one Devonshire village, the extraordinary sight of both men and women running through the streets with blazing tar barrels on their backs can still be seen! Whatever the reason, there will probably always be a human need to make fires against the winter’s dark.

Divination at Halloween

Samhain was a significant time for divination, perhaps even more so than May or Midsummer’s Eve, because this was the chief of the three Spirit Nights. Divination customs and games frequently featured apples and nuts from the recent harvest, and candles played an important part in adding atmosphere to the mysteries. In Scotland, a child born at Samhain was said to be gifted with an d� shealladh, “The Two Sights” commonly known as “second sight,” or clairvoyance.

Apple Magic
At the heart of the Celtic Otherworld grows an apple tree whose fruit has magical properties. Old sagas tell of heroes crossing the western sea to find this wondrous country, known in Ireland as Emhain Abhlach, (Evan Avlach) and in Britain, Avalon. At Samhain, the apple harvest is in, and old hearthside games, such as apple-bobbing, called apple-dookin’ in Scotland, reflect the journey across water to obtain the magic apple.

Dookin' for Apples
Place a large tub, preferably wooden, on the floor, and half fill it with water. Tumble in plenty of apples, and have one person stir them around vigorously with a long wooden spoon or rod of hazel, ash or any other sacred tree.

Each player takes their turn kneeling on the floor, trying to capture the apples with their teeth as they go bobbing around. Each gets three tries before the next person has a go. Best to wear old clothes for this one, and have a roaring fire nearby so you can dry off while eating your prize!
If you do manage to capture an apple, you might want to keep it for a divination ritual, such as this one:

The Apple and the Mirror
Before the stroke of midnight, sit in front of a mirror in a room lit only by one candle or the moon. Go into the silence, and ask a question. Cut the apple into nine pieces. With your back to the mirror, eat eight of the pieces, then throw the ninth over your left shoulder. Turn your head to look over the same shoulder, and you will see and in image or symbol in the mirror that will tell you your answer.

(When you look in the mirror, let your focus go "soft," and allow the patterns made by the moon or candlelight and shadows to suggest forms, symbols and other dreamlike images that speak to your intuition.)

Dreaming Stones
Go to a boundary stream and with closed eyes, take from the water three stones between middle finger and thumb, saying these words as each is gathered:

I will lift the stone
As Mary lifted it for her Son,
For substance, virtue, and strength;
May this stone be in my hand
Till I reach my journey’s end.

(Scots Gaelic)
Togaidh mise chlach,
Mar a thog Moire da Mac,
Air bhr�gh, air bhuaidh, ‘s air neart;
Gun robh a chlachsa am dh�rn,
Gus an ruig mi mo cheann uidhe.

Carry them home carefully and place them under your pillow. That night, ask for a dream that will give you guidance or a solution to a problem, and the stones will bring it for you.
in supernatural
Samhain is a demon that can be summoned by two powerful witches through three blood sacrifices over three days, the last on the final day of harvest, which is the 31st of October, Halloween. Once Samhain has risen, he is able to raise ghosts, zombies, and ghouls and unleash them onto the world.

Samhain is the origin of Halloween. When he reigned on earth, people kept their children in that night. People wore costumes to hide from him, carved pumpkins to worship him and left sweets at their doors to appease him.

Samhain, once summoned by Tracy Davis and Don Harding, possesses the dead body of Don Harding. When he enters the body, the corpse's irises turn milky white, while his pupils stay black, marking him as a different kind of than has appeared on the show before. His unique eye color may mean that he is somewhere between the white eyed demons, such as Lilith, and the black eyed demons.

In the episode "It's the Great Pumpkin, Sam Winchester" Samhain shows multiple abilities. Sam tells Dean that Samhain, if risen, will have the ability to raise monsters such as zombies and demons to do his bidding. This is proven when Samhain locks a group of students in a mausoleum and zombies attack them. Also, he seems to share with the ability to have the fiery white light emanate from his palms

symbols

ALL-SEEING EYE: A universal symbol representing spiritual sight, inner vision, higher knowledge, insight into occult mysteries. Look at your $1 bill.

EYE in top Triangle of the PYRAMID: Masonic symbol for the all-seeing eye of god - an mystical distortion of the omniscient (all-knowing) Biblical God. You can find it on the $1 bill. See triangle, Eye of Horus and the Franklin Institute website
ALCHEMY: This simple 17th century "sign" illustrates the blending of geometric shapes -- circle, triangle, square -- representing the various "elements" needed for spells and magic. It's interesting to note that some of the more popular occult computer games also involve "elements" needed for magic and spell-casting.
AMULET: A magic charm (such as this little Navajo bear earring), worn to bring good luck and protection against illness, accidents and evil forces. Don't believe it!
ANARCHY: Popular among school aged children today, this symbol for anarchy fits the message that pervades the most popular video games, role-playing games, movies and television. The lines of the "A" often extend outside the circle. To many satanists and other fast-growing occult groups it represents their slogan, "do what thou wilt." A former occultist explained that it represents the ASMODEAS: a demonic force driving teenagers toward sexual perversion and suicide.
ANKH: An Egyptian cross symbolizing a mythical eternal life, rebirth, and the life-giving power of the sun.
ANGEL: Symbol of good and evil spirits in religions around the world. This picture shows a Tibetan guardian angel. For a comparison between Biblical angels and occult angels read chapter 8 in A Twist of Faith


ARROW: These two pictures shows the astrological sign for the archer (Sagittarius) -- part of the zodiac. But, through history, the arrow has also symbolized war, power, swiftness, the rays of the sun, knowledge... as well as deities such as the Greek god Apollo and goddess Artemis (both hunters), the Hindu weather god, Rudra; and various gods of sexual attraction: Eros (Greek), Cupid (Roman), Kama (Hindu).... On ancient Roman coins, it represented the Zoroastrian god, Mithra. The native American Cheyenne warriors revered the "sacred medicine arrows" as symbols of male power. Arrows held by skeletons would point to disease or death. Today, they usually just point in the preferred direction.
Crystal (Gazing) BALL: Used for divination (fortunetelling, scrying, clairvoyance...). When the heavy crystal balls were too expensive, witches often used glass-ball fishing floats, colored glass balls, or magic mirrors. One website that markets these balls beckons: 'Why not buy one and try your own free psychic reading." Scroll down to "Magic Mirrors"
BAT: A symbol of good fortune in the East, it represented demons and spirits in medieval Europe.
BLAIR WITCH: A five-pointed compound symbol with a center triangel (see below) pointing down. The five lines resemble the microcosmic man with arms and legs outstretched inside a circle (with a pentagram in the background)-- a magic symbol or charm among medieval alchemists and wizards.


BUTTERFLY: Reminds Christians of the amazing transformation that takes place through Christ's redemption and regeneration. When "born again," we become "a new creation." (2 Cor. 5:17) To many pagans, its mythical meaning is linked to the soul (of the deceased) in search of reincarnation."
CHAOS: A self-made form of occultism taught through role-playing games such as Warhammer. According to one devotee, "Chaos is the opposite of order. Since everything changes, there is no right or no wrong -- only the quest for pleasure. The 8-pointed star represents the many different directions of chaos and the many ways you can follow it. We worship deamons and angels, and when we die, Chaos rewards us with the pleasures we liked in life. Chaos is everywhere, it blows in the wind..." See Chaos Magic
CIRCLE (sacred hoop, ring): An ancient and universal symbol of unity, wholeness, infinity, the goddess, and female power. To earth-centered religions throughout history as well as to many contemporary pagans, it represents the feminine spirit or force, the cosmos or a spiritualized Mother Earth, and a sacred space. (See next item) Gnostic traditions linked the unbroken circle to the "world serpent" forming a circle as it eats its own tail.
CIRCLE with a DOT (BINDU) in the center: In the complex symbolic system of Hinduism and Buddhism, the bindu (dot) represents the male force. Together, the circle and the bindu symbolize the merging of male and female forces. (See "Sun Sign" below and "Circle" above)
CIRCLE (quartered): The sacred circle filled with a cross, four equal lines pointing from the center to the spirits of the north, east, south, and west -- or to the basic element: earth, water, air (or wind), and fire. In Native American traditions, it forms the basic pattern of the MEDICINE WHEEL and plays a vital part in major spiritual rituals. Many contemporary pagans consider it their main symbol for transmitting the energy of the goddess. (Scroll down to sun wheel) Churches have used variations of the same popular shape, usually calling it the Celtic Cross.
COMPASS (Masonic): The Masonic symbol of the compass and the T-square represents movement toward perfection and a balance between the spiritual and physical which resembles Egyptian and oriental mysticism. The compass (used to form circles) represent spirit. The ruler (part of a square) represent the physical. Some public schools pass out pencil cases and other gifts decorated with this emblem.
COW: It symbolized the sky goddess Hathor to Egyptians, enlightenment to Buddhists, one of the highest and holiest stages of transmigration (reincarnation) to Hindus.
CRESCENT MOON: A symbol of the aging goddess (crone) to contemporary witches and victory over death to many Muslims. In Islamic lands, crescent can be seen enclosing a lone pentagram.

CROSS: While anyone--even pagans--now use the cross as decoration or as an occult symbol, Christians must continue to treasure the cross of Calvary. But be careful what kind of cross you wear - and what message you communicate to others. To understand the Christian significance of the cross and appreciate its excruciating cost to our crucified and resurrected Christ, read "The Cross".

Inverted cross: Originally represented the apostle Peter's humility in his martyrdom. He insisted that he be crucified upside-down, because he felt that he was unworthy to die in the same position as Christ. But today, especially in the rock music culture, it generally represents the opposite: satanism and its mockery of Christ. Lucifer continues to twist God's wonderful truths and works into lies and deceptions.
CROSS (IRON or EISERNAS KREUZ): Also called Mantuan or Maltese cross. First linked to an ancient goddess temple on Malta, it was adopted as the Iron Cross in Prussia. During the First World War, it appeared on German fighter planes and tanks. Later, it became a fascist symbol in France, Portugal and other nations. Compare it with Swastika 3 below.
Double-headed Eagle: A Masonic seal and initiation symbol. The number inside the pyramid over the eagle's head is 33. The eagle is a universal symbol representing the sun, power, authority, victory, the sky gods and the royal head of a nation.
DRAGON: A mythical monster made up of many animals: serpent, lizard, bird, lion... It may have many heads and breath fire. To mediaeval Europe, it was dangerous and evil, but people in Eastern Asia believe it has power to help them against more hostile spiritual forces. In the Bible it represents Satan, the devil.


DREAMCATCHER: An American Indian magic spiderweb inside a sacred circle. After making dreamcatchers in crafts lessons in school, many children hang them on or near their beds. They have been told that these occult symbols will block bad dreams but allow good dreams to pass through the center. Don't believe that myth!
ELEMENTS: The four basic elements to many pagans are earth, water, air (wind or spirit) and fire. Many consider the first two passive and feminine - and the last two active and masculine. In Wiccan or Native American rituals, the "quartered circle" (similar to the the Medicine Wheel) represents a "sacred space" or the sacred earth. The four lines may represent the spirits of the four primary directions or the spirits of the earth, water, wind and fire.

(This set of elements differs from those used in alchemy (above).

EYE OF HORUS: A favorite crafts project in schools, it represents the eye of Egyptian sun-god Horus who lost an eye battling Set. Pagans use it as a charm to ward off evil. (See All-Seeing Eye)

Notice that the picture shows a compound symbol - several symbols joined together to give a more complex meaning. It includes an unbiblical cross and, at the bottom, part of a face inside the rays of the sun. (See Sun)
FROG: A symbol of fertility to many cultures. The Romans linked it to Aphrodite, the Egyptian to the shape-shifting goddess Heket who would take the form of a frog. To the Chinese, it symbolized the moon -- "the lunar, yin principle" bringing healing and prosperity.[1] Since frogs need watery places, their image was often used in occult rain charms.
HEXAGRAM (see "triangles) or SIX-POINTED STAR: When surrounded by a circle, it represents the "divine mind" (a counterfeit of God's wisdom) to numerous occult groups through the centuries. Many still use it in occult rituals. But to Jewish people, it is their Star of David.
ITALIAN HORN (Cornu, Cornicello, Wiggly Horn, Unicorn horn, Lucifier's horn or Leprechaun staff). The ancient magical charm or amulet worn in Italy as protection against "evil eye" has also been linked to Celtic and Druid myths and beliefs. Other superstitions link it to sexual power and good luck. It is often worn with a cross (for double protection or luck?). In pre-Christian Europe, animal horns pointed to the moon goddess and were considered sacred.

LIGHTNING BOLT: In ancient mythologies from many cultures (Norse, Roman, Greek, Native American, etc.) the lighting bolt would be hurled by male sky gods to punish, water, or fertilize the earth or its creatures. Navaho myths linked it to the Thunderbird, the symbol of salvation and divine gifts. On children's toys, it represents supernatural power. Double bolts, popular with contemporary skinheads, symbolize Nazi power.
LIZARD: Its "sun-seeking habit symbolizes the soul's search for awareness." To the Romans, who believed it hibernated, the lizard meant death and resurrection.

Magic MIRROR: Used for "scrying" (foretelling the future, solve problems, answer questions....) The preferred spectrum might decorated with "magic signs" during full moon rituals. Rosemary Ellen Guiley explains: "The ancient art of clairvoyance achieved by concentrating upon an object-- usually one with a shiny surface-- until visions appear....The term scrying comes from the English words descry which means 'to make out dimly' or 'to reveal." The Encyclopedia of Witches and Witchcraft, 307.
MANDALA: The Hindu term for "circle". In Hindu and Buddhist meditations, it is used to raise consciousness. In meditation, the person fixes his or her mind on the center of the "sacred circle." Geometric designs are common. The center of some mandalas show a triangle with a bindu (dot) inside a circle. It represents the merging of male and female forces.
MASONS (Freemasons): The Masonic symbol of the compass and the T-square represents movement toward perfection and a balance between the spiritual and physical which resembles Egyptian and oriental mysticism. The compass (used to form circles) represent spirit. The ruler (part of a square) represent the physical. Some public schools pass out pencil cases and other gifts decorated with this emblem. See All-Seeing Eye, Eye of Horus, and Dreamcatcher. Read "Masonic Centers are dream catchers," then "Brotherhood of Darkness" by Dr. Stan Monteith.
MASK: Used by pagans around the world to represent animal powers, nature spirits, or ancestral spirits. In pagan rituals, the wearer may chant, dance and enter a trance in order to contact the spirit world and be possessed by the spirit represented by the mask. The mask pictured represents the mythical Hindu elephant god, Ganesha.
MEDICINE SHIELD: A round shield decorated with personal symbols or pictures of the animal spirit(s) contacted on a Spirit Quest or through a classroom visualization simulating an American Indian ceremony. Its basic image is often the form of the "medicine wheel" or "quartered circle."
OM: Sanskrit letters or symbol for the "sacred" Hindu sound om (ohm or aum) called "the mother of all mantras. Apparently, the four parts symbolize four stages of consciousness: Awake, sleeping, dreaming, and a trance or transcendental state.



PEACE SYMBOL or NERO'S CROSS: A broken, upside-down cross. To Roman emperor Nero, who hated and persecuted the early Christians, it meant destruction of Christianity. Revived in the sixties by hippies and others who protested nuclear weapons, Western culture, and Christian values, it now symbolizes a utopian hope for a new age of global peace and earth-centered unity. But many of heavy metal rock fans would agree with Nero and use it to mock Christ and His followers.
PENTACLE or PENTAGRAM (FIVE-POINTED STAR pointing up): A standard symbol for witches, freemasons, and many other pagan or occult groups. To witches, it represent the four basic elements (wind, water, earth and fire) plus a pantheistic spiritual being such as Gaia or Mother Earth. The pentagram is also "used for protection. to banish energy, or to bring it to you, depending on how it's drawn," wrote a Wiccan visitor.
PENTAGRAM (FIVE-POINTED STAR pointing down): Used in occult rituals to direct forces or energies. Often represents satanism, the horned god or various expressions of contemporary occultism, especially when a goat-head is superimposed on the inverted pentagram.
PHILOSOPHERS STONE: The symbol for the Alchemist quest for transformation and spiritual illumination, it was also the British title of the first Harry Potter book (the U.S. publisher changed it to Sorcerer's Stone). The double-headed eagle in the center is a Masonic seal.
PHOENIX: A universal symbol of the sun, rebirth, resurrection and immortality, this legendary red "fire bird" was believed to die in its self-made flames periodically (each hundred years, according to some sources) then rise again out of its own ashes (some say after three days) -- as in this picture from a 5th century Turkish mosaic. Linked to the worship of the fiery sun and sun gods such as Mexico's Quetzalcoatl, it was named "a god of Phoenecia" by the Phoenician. To alchemists, it symbolized the the destruction and creation of new forms of matter along the way to the ultimate goal: the philosopher's stone.

SCARAB: Symbol of the rising sun, the Egyptian sun god Chepri (or Khepera), and protection from evil. To ancient Egyptians, the dung beetle rolled its dung balls like Chepri rolled the sun across the sky. The "sacred" symbol adorned popular seals, amulets and magic charms (worn as protection against evil spirits or to overcome barreness) first in Egypt, then in Phoenicia, Greece and other Mediterranean lands. Medieval alchemists used its pattern in their magical diagrams.

SERPENT OR SNAKE: Most earth-centered or pagan cultures worshipped the serpent. It represents rebirth (because of its molting), protection against evil, either male of female sexuality, rain and fertility, a mediator between the physical and spiritual world.... The list is endless, but in the Bible it usually represents sin, temptation, destruction, and Satan. (See "dragon") The circular image of the serpent biting its tail links the mythical significance of the serpent to that of the sacred "circle." See "uroborus."
SPIDER: Linked to treachery and death in many cultures, it was seen as a "trickster" in ancient Africa, a "spinner of fate" in ancient goddess cultures and -- in ancient Greek myths -- the goddess Arachne turned into a spider by her jealous rival Athena. "Christian" cultures have linked it both to an evil force that sucked blood from its victims and to "good luck" because of the cross on the back of some species. The Chinese have welcomed the spider descending on its thread as a bringer of joys from heaven.
SPHINX: Ancient Egyptian and Babylonian guardian of sacred places --an idol with human head and a lion's body. The Greek sphinx would devour travelers who failed to answer her riddle. According to A New Encyclopedia of Freemasonry (by Arthur Waite, xii) the masonic sphinx "is the guardian of the Mysteries and is the Mysteries summarized in a symbol. Their secret is the answer to her question. The initiate must know it or lose the life of the Mysteries. If he can and does answer, the Sphinx dies for him, because in his respect the Mysteries have given up their meaning." (An occult, counterfeit view of redemption)
SPIRAL: Linked to the "circle". Ancient symbol of the goddess, the womb, fertility, feminine serpent force, continual change, and the evolution of the universe. (Illustrated at this website)
SQUARE: In contrast to the circle which often symbolizes the sacred and spiritual (including the "sacred" earth), the square represents the physical world. Like the quartered circle, it points pagans to the four compass directions: north, east, south and west. While the circle and "spiral" symbolize female sexuality in many earth-centered cultures, the square represents male qualities.
SUN FACE: The pictured image is part of an 18th century Masonic ritual painting, but it illustrates a symbol that has been central to most major spiritual systems of history. Since the sun god usually reigned over a pantheon of lesser gods. his symbol played a vital part in pagan worship (and in the rituals of occult secret societies) around the world. In Inca myths, the sun was worshipped as the divine ancestor of the nation.

SUN & MOON JOINED AS ONE: A universal pagan expression of the merging of opposites. Like the "Yin Yang" (below), the marriage of the male sun and the female moon represents unity in diversity, compromise instead of conflict, and conformity to a new consciousness where all is one.


SUN and SUN SIGN: The sun was worshipped as a personified, life-giving deity in Babylonian, Egyptian, Greek, Roman, and other major civilizations of history. The more common symbol is the familiar face in the center of the sun's rays. (This will be explained in our report on the Teletubbies. (See sun symbol below the picture of the "Eye of Horus") A dot or point in the center of a circle symbolizes the blending of male and female forces. (See air, which also represents spirit, among the symbols for Elements) Hindus call the midpoint in a circle the bindu - the spark of (masculine) life within the cosmic womb.
SUN SIGN 2: Found in Turkey and believed to represent the sun and the four directions. (See "Swastika" 1 and 2). Compare the curving lines with the primary lines of Swastika 3, the iron cross. Notice also that without the horizontal line, the symbol resembles the outline of the "Yin-Yang."
SUN WHEEL or RING CROSS: A universal symbol found on ancient slabs in Nordic countries, in pre-Columbian America and in Mediterranean countries. "Today, it is used as a log by some new fascist organizations," according to the Dictionary of Symbols.[3] Like the swastika and other sun symbols, it represents power and supremacy. See also "Circle (Quartered)". It serves as a logo for the Swedish national socialist party, Nordiska Rikspartiets (scroll to drawing of the sun wheel on a banner), and for the French Jeune Nation.
SWASTIKA 1: Ancient occult symbol of the sun and the four directions. Revived by Hitler, it represents racism and the "white supremacy" of neo-nazis. Like other occult symbols, it is often placed inside a "circle".
SWASTIKA 2 (Crux Dissimulata): An ancient swastika which symbolized the four winds or directions and their corresponding spirits. It was also a "fire and sun symbol occurring initially in Asia and later among the Germanic tribes," according to The Herder Symbol Dictionary.[4] "The cross inscribed in a circle mediates between the square and the circle," emphasizing the "joining of heaven and earth.... and "the perfected human being."
SWASTIKA 3: A contemporary variation of the many swastikas with labyrinth patterns. Like the two swastikas above, its arms point counterclockwise indicating a mystical, lunar and female orientation. Compare its two intersecting lines with "Sun Sign 2, its curved arms (following the shape of the circle) with Swastika 2, and its dark areas with the "Iron Cross."

THEOSOPHY: A simplified version of the symbol behind the occult beliefs of UN leader Robert Muller (his World Core Curriculum became a worldwide pattern for global education) and education leader Shirley McCune (see Star Wars Joins United Religions at the Presidio.) Notice the "ankh" in the center. The more elaborate version inserts a variety of other symbols such as the OM, pentagram, cross, etc. (Because of its dark occult meaning and similarity to some of the complex magical signs used in alchemy and masonic rituals, we prefer not to post it.)
TOAD: Linked to witchcraft and other occult practices.
TONGUE (protruding): Linked to flame, fire, fertility, sexual power and spiritual power. In nations around the world, images of deities or masks with protruding tongues have indicated active and occupying spiritual forces -- often a union of masculine and feminine spirits. Such images were vital to pagan rituals invoking [demonic] spirits. The sexual/spiritual forces represented by gargoyles with protruding tongues which adorned Gothic cathedrals were believed to protect the buildings from other spiritual powers.
TOTEM: Carved, painted representation of power animals or animal-human ancestors. To American Indians in the Northwest, who believe that all of nature has spiritual life, the animals in their totems poles represent the spiritual powers of animal protectors or ancestors.
TRIANGLE (earring pictured): Associated with the number three. Pointing upwards, it symbolizes fire, male power and counterfeit view of God. (See "pyramid") To Christians, it often represents the Trinity. Pointing down, it symbolizes water, female sexuality, goddess religions and homosexuality.

See a large picture of Kabbalistic triangles and how they are used together in ritual magic.
UNICORN: To many New Agers, it means power, purification, healing, wisdom, self-knowledge, renewal and eternal life. Origin: In the 4th century BC, Greek historian Ctesias told about a wild animal with healing powers and a spiral horn on its forehead. Medieval myths suggested it could only be caught with help from a virgin who would befriend it.
UROBORUS: The "circular" (see earlier symbol) serpent biting its own tail represents eternity and the cycles or "circle of life." Medieval alchemists linked it to the cyclical processes in nature. The uroborus pictured here (encircling the UN symbol for humanity seen inside a "triangle" (see above) was the official symbol on for the 1996 United Nations Conference on Human Settlements pictured on all its literature.
WHEEL: A universal symbol of or cosmic unity, astrology, "the circle of life," evolution, etc. The pagan sacred circle plus any number of radiating spokes or petals form the wheel - a Wheel of Life to Buddhists, a Medicine Wheel to Native Americans, a Mandala to Hindus. It symbolizes unity, movement, the sun, the zodiac, reincarnation, and earth's cycles of renewal. Pagans use it in astrology, magic and many kinds of rituals. (See "Medicine Wheel" and Circle-Quartered)
Tibetan Prayer WHEELS: "devices for spreading spiritual blessings and well being. Rolls of thin paper, imprinted with many, many copies of the mantra (prayer) Om Mani Padme Hum... are wound around an axle in a protective container, and spun around and around. Tibetan Buddhists believe that saying this mantra, out loud or silently to oneself, invokes the powerful benevolent attention and blessings of Chenrezig, the embodiment of compassion." (From The Prayer Wheel)
WHEEL OF DHARMA: Buddhist wheel of life and reincarnation.


WISHBONE: Civilizations dating back to the 4th Century (Etruscans, Romans... Britain, America) have held turkey or chicken wishbone contest. Pulling the dry turkey or chicken bone until it snapped ("lucky break"), they believing the winner's wish or dream would come true. In today's increasingly superstitious culture, many believe that this symbol will "catch" their dreams, bring good luck, and make their wishes come true. As in contemporary witchcraft or magic, the object becomes a channel of "good" energy. Astrology and horoscopes link it to Saggitarius. It might also be confused with the Lambda (looks like a lower case, upside-down "y"), the Greek letter adopted by the International Gay Rights Congress in 1974 as the global symbol of homosexual "pride".
WORLD TRIAD: Originally an oriental symbol, it was "adopted by western Gnostics as an emblem of cosmic creativity, the threefold nature of reality or fate, and the eternally spiraling cycles of time... In Japan it was maga-tama or mitsu tomoe, the world soul.... In Bhutan and Tibet, it is still known as the Cosmic Mandal, a sign of the Trimurti."5 Like the yin yang (below), it also represents eternity. This is also the symbol for U.S. Department of Transportation. Another Gnostic symbol is the "Uroborus" (see symbol above).
YIN YANG: A Chinese Tao picture of universal harmony and the unity between all opposites: light/dark, male/female, etc. Yin is the dark, passive, negative female principle. Yang is the light, active, positive principle. Since it represent monism (all is one) and pantheism (all is God), it opposes Christianity, which shows us that there is only one God (monotheism), and only in Christ can we be one. This picture the yin yang on a ring and earrings illustrates its popularity. It fits the consensus process, the vision of global unity, and the blending of opposing energies at the heart of Holistic Health.

COMPOUND SYMBOLS
ASTROLOGICAL CHART: used by medieval alchemists in divination. Notice the symbol of the intellect and of the planet (and Roman god) Mercury inside the center "triangle" (see above). This triangle is surrounded by a hexagram and two smaller triangles positioned as male and female energy - and seven more concentric "circles". Compound symbols within magical codes and names inside multiple circles have been used by occultists and sorcerers in many parts of the world. It is still used in African witchcraft.
All-seeing EYE in the PYRAMID: The official symbol for DARPA Total Information Awareness, a surveillance and information system established by they U.S. government. [See programs] Notice how the masonic all-seeing eye of the new world order covers the planet with its enlightening rays. [Sometime in December 2002, this symbol was removed from the TIA website. Perhaps too many people complained.See Federal database spy site fading away]

ანტონენ არტო

science is his only true love.














ეს მისი ცნობილი გამონათქვამებია..
და მაინც:ყოველივე დაწერილი მძღნერია
All true language is incomprehensible, like the chatter of a beggar's teeth.
Antonin Artaud

Don't tire yourself more than need be, even at the price of founding a culture on the fatigue of your bones.
Antonin Artaud

Hell is of this world and there are men who are unhappy escapees from hell, escapees destined ETERNALLY to reenact their escape.
Antonin Artaud

I myself spent nine years in an insane asylum and I never had the obsession of suicide, but I know that each conversation with a psychiatrist, every morning at the time of his visit, made me want to hang myself, realizing that I would not be able to cut his throat.
Antonin Artaud

It is not opium which makes me work but its absence, and in order for me to feel its absence it must from time to time be present.
Antonin Artaud

Never tire yourself more than necessary, even if you have to found a culture on the fatigue of your bones.
Antonin Artaud

No one has ever written, painted, sculpted, modeled, built, or invented except literally to get out of hell.
Antonin Artaud

So long as we have failed to eliminate any of the causes of human despair, we do not have the right to try to eliminate those means by which man tries to cleanse himself of despair.
Antonin Artaud

There is in every madman a misunderstood genius whose idea, shining in his head, frightened people, and for whom delirium was the only solution to the strangulation that life had prepared for him.
Antonin Artaud

Those who live, live off the dead.
Antonin Artaud

We must wash literature off ourselves. We want to be men above all, to be human.
Antonin Artaud

When we speak the word "life," it must be understood we are not referring to life as we know it from its surface of fact, but to that fragile, fluctuating center which forms never reach.
Antonin Artaud

Written poetry is worth reading once, and then should be destroyed. Let the dead poets make way for others.
Antonin Artaud


MANIFESTO IN A CLEAR LANGUAGE


If I believe neither in Evil nor in Good, if I feel such a strong inclination to destroy, if there is nothing in the order of principles to which I can reasonably accede, the underlying reason is in my flesh.

I destroy because for me everything that proceeds from reason is untrustworthy.I believe only in the evidence of what stirs my marrow, not in the evidence of what addresses itself to my reason. I have found levels in the realm of the nerve.

I now feel capable of evaluating the evidence. There is for me an evidence in the realm of pure flesh which has nothing to do with the evidence of reason. The eternal conflict between reason and the heart is decided in my very flesh, but in my flesh irrigated by nerves. In the realm of the affective imponderable, the image provided by my nerves takes the form of the highest intellectuality, which I refuse to strip of its quality of intellectuality. And so it is that I watch the formation of a concept which carries within it the actual fulguration of things, a concept which arrives upon me with a sound of creation. No image satisfies me unless it is at the same time Knowledge, unless it carries with it its substance as well as its lucidity. My mind, exausted by discursive reason, wants to be caught up in the wheels of a new, an absolute gravitation. For me it is like a supreme reorganization in which only the laws of illogic participate, and in which there triumphs the discovery of a new Meaning. This Meaning which has been lost in the disorder of drugs and which presents the appearance of a profound intelligence to the contradictory phantasms of the sleep. This Meaning is a victory of the mind over itself, and although it is irreducible by reason, it exists, but only inside the mind. It is order, it is intelligence, it is the signification of chaos. But it does not accept this chaos as such, it interprets it, and because it interprets it, it loses it. It is the logic of illogic. And this is all one can say. My lucid unreason is not afraid of chaos.

I renounce nothing of that which is the Mind. I want only to transport my mind elsewhere with its laws and organs. I do not surrender myself to the sexual mechanism of the mind, but on the contrary within this mechanism I seek to isolate those discoveries which lucid reason does not provide. I surrender to the fever of dreams, but only in order to derive from them new laws. I seek multiplication, subtlety, the intellectual eye in delirium, not rash vaticination. There is a knife which I do not forget.

But it is a knife which is halfway into dreams, which I keep inside myself, which I do not allow to come to the frontier of the lucid senses.

That which belongs to the realm of the image is irreducible by reason and must remain within the image or be annihilated.

Nevertheless, there is a reason in images, there are images which are clearer in the world of image-filled vitality.

There is in the immediate teeming of the mind a multiform and dazzling insinuation of animals. This insensible and thinking dust is organized according to laws which it derives from within itself, outside the domain of clear reason or of thwarted consciousness or reason.

In the exalted realm of images, illusion properly speaking, or material error, does not exist, much less the illusion of knowledge: but this is all the more reason why the meaning of a new knowledge can and must descend into the reality of life.

The truth of life lies in the impulsiveness of matter. The mind of man has been poisoned by concepts. Do not ask him to be content, ask him only to be calm, to believe that he has found his place. But only the madman is really calm.

ესაც ქართულად ნათარგმნი მისი შრომები...

უნდა გითხრათ, რომ მე გავემართე ტარაჰუმარას ინდიელებთან, არა იესო ქრისტეს, არამედ საკუთარი თავის საძებნელად. ბატონი ანტონენ არტოსი, დაბადებულის 1986 წლის 4 სექტემერს, მარსელში, ჟარდენ-დე-პლანტას ქუჩაზე, 4 ნომერ სახლში. მე გავემართე მექსიკის მთებში, მხოლოდ იმისთვის რომ საბოლოოდ გავნთავისუფლებულიყავი იესო ქრისტესგან. ისევე როგორც ვვარაუდობ ტიბეტში წასვლას, რომ საბოლოოდ განვთავისუფლდე მამა ღმერთისა და სულიწმინდასგან. თქვენ წამოხვალთ ჩემთან ერთად? (სრული ტექსტი იხილეთ demo.ge-ზე)

სიყვარულით ანტონენ არტო

1945 წ. პარიზი


კვირა დილას მოხუცმა ინდიელმა ბელადმა გულსა და ელენთას შორის მახვილის ჩაცემით გამიხსნა შემეცნება დამამშვიდებელი სიტყვებით: “გჯეროდეთ, არ შეშინდეთ, მე ცუდს არაფერს გაგიკეთებთ!” სწრაფად დაიხია უკან სამი - ოთხი ნაბიჯით, ჰაერში მახვილის ტარით წრე მოხაზა, მთელი ძალით წინ გამოექანა და ისე დამიმიზნა მახვილი, თითქოს ჩემი მოკვლა უნდოდა. თუმცა ოდნავ შემეხო და მხოლოდ ერთი წვეთი სისხლი მადინა. ტკივილი სრულიად ვერ ვიგრძენი და მქონდა შეგრძნება რომ განვთავისუფლდი თანდაყოლილი უიღბლობისა და არასწორი აღზრდისაგან; ვიგრძენი რომ ვივსები ნათელით, რომელიც არასოდეს მეკუთვნოდა. რამდენიმე დღის შემდეგ გამთენიას დავამყარე კონტაქტი ტუტუგურის ქურუმებთან და მესამე დღეს ვეზიარე სიგურის.

„იძირები ერთიანობაში, სადაც არ არის ღმერთი, რომელიც გშთანგთქავს და გქმნის, თითქოს თავად ქმნი საკუთარ თავს არარსებულში და ღვთის ნების წინააღმდეგ, განუწყვეტლივ შენი თავის შემოქმედი ხარ”

ეს სიტყვები ეკუთვნის ინდიელ ბელადს, მე მათ მხოლოდ გამოვთქვამ, თუმცა მხოლოდ ისე, როგორც შემიძლია აღვიდგინო, სიგურის ფანტასტიკური შუქით განათებულმა.

თუკი მზის ქურუმები მოიქცეოდნენ ისე, როგორც უფალი იესო ქრისტეს სიტყვის მოწმეები, პეიოტლის ქურუმების წყალობით მე შევძლებდი ჩავძირულიყავი მითიური საიდუმლოს საწყისებში და მათი საშუალებით შევსულიყავი საიდუმლოთა საიდუმლოებაში, დამენახა შემოქმედების ბოლო აქტი, ადამიანი – მამის და არა კაცის ან ქალის. პირველსავე ჯერზე არ შემეძლო მონაწილეობა მიმეღო სრულ რიტუალში, დამჭირდა გარკვეული დრო, რომ შემეცნო მრავალფეროვანი საცეკვაო მოძრაობები, პოზები და ფიგურები, რომლებსაც სიგურის ქურუმები გამოხატავდნენ ჰაერში, თითქოს თავს მახვევდნენ ამ ჩრდილებს ან გამოიხმობდნენ ღამის მღვიმეებიდან. თავად ქურუმებს უკვე აღარ ესმოდათ რას აკეთებდნენ: მათი სხეულები ემორჩილებოდნენ ერთის მხრივ ჩვევის ძალას, მეორეს მხრივ პეიოტლის საიდუმლო ბრძანებას. მათ ცეკვის წინ ნახარში მიიღეს, რადგან სურდათ გათვლილი საშუალებებით შესულიყვნენ ტრანსის მდგომარეობაში. მე მხედველობაში მაქვს, რომ ისინი აკეთებენ იმას, რასაც უბრძანებს მათ ეს მცენარე, იმეორებენ სავარჯიშოს, რასაც მიჩვეულია კუნთები და თავის წინაპრებზე მეტი არ იციან ნერვების მუშაობის შესახებ. თუმცა ნერვების მუშაობის როლი გადამეტებულად ესმით. ეს ყველაფერი მე არ მაკმაყოფილებდა და როდესაც ცეკვა დამთავრდა გადავწყვიტე ყველაფერში გავრკვეულიყავი, სანამ მონაწილეობას მივიღებდი პეიოტლის რიტუალში, რომელსაც ატარებენ ნამდვილი ინდიელი ქურუმები. გამოვკითხე ტარაუმარა, ბევრი ინდიელი, რომლებიც ცხოვრობდნენ მთაზე, და მთელი ღამე ვესაუბრებოდი ახალგაზრდა წყვილს: ქმარი ამ რიტუალების მიმდევარი იყო და ჩემი აზრით მისი საიდუმლოებების მცოდნე, მან ბრწყინვალედ ამიხსნა და ზედმიწევნით ზუსტად აღმიწერა როგორ გადის პეიოტლი ჩემს აღელვებულ სხეულში და აღადგენს მეხსიერებას იმ მაღალი ჭეშმარიტებების შესახებ, რომელთა წყალობით ადამიანური შემეცნება არ კვდება და უსასრულობას უერთდება.

ინდიელებს სიტყვა სიგურის გაგონებაც კი არ უყვართ. ჩემთან თარჯიმნად მუშაობდა მეტისი, მან გამაფრთხილა რომ ინდიელთან ამ თემაზე ფრთხილად და პატივისცემით მელაპარაკა, რადგან სიტყვა სიგური ინდიელებში იწვევს შიშს და წმინდა გრძნობებს აღძრავს, რაც საუბედუროდ გაუგებარია ევროპელისთვის, რადგან ის აქ პატივს არაფერს სცემს. ჩემთვის ნათელი გახდა რომ შიშმა შეიძლება ინდიელებს დამაშოროს. მე წარმოვთქვი სიტყვა სიგური და ჩემს წინ ჩაიარა მოძრაობათა რიგმა, რითაც შევიტყვე ადამიანური შემეცნების შესაძლებლობა, შეინარჩუნოს ღმერთის შეგრძნება.

ინდიელის პოზა გამოხატავდა შეძრწუნებას, მაგრამ ეს მხოლოდ ფარი იყო; ბედნიერს ჰგავდა – ისეთს როგორიც მხოლოდ არსებობის დიად წუთებში შეიძლება იყო; სიხარული და თაყვანისცემა ავსებდა მას. ასე ირინდებოდნენ კაცობრიობის პირველყოფილი ადამიანები ჯერ კიდევ როდესაც დაბადების ტანჯვაში იმყოფებოდნენ, როცა სული ჯერ არ შექმნილი ადამიანისა, მაღლდებოდა ჭექა ქუხილის ხმაურში, ცეცხლში გადაჭიმული სამყაროს თავზე; ალბათ ასე ლოცულობდნენ ადამიანის მოსვლისათვის კატაკომბებში და ამის შესახებ, ნათქვამია წიგნებში.

მან შეაერთა ხელები, თვალები გაუბრწყინდა, სახე გაუქვავდა და შეუვალი გახდა, მისი საოცარი მღელვარების გამოსხივების წყალობით, ვხედავდი როგორ მოდიოდა გონზე, ორჯერ თუ სამჯერ ის გადავიდა ერთი ადგილიდან მეორეზე და მისი თვალები უძრავად უკან ერთ შერჩეულ წერტილში იყურებოდნენ.

მივხვდი რომ ის უფრთხოდა დაუდევრობის ან თუნდაც უმნიშვნელო უპატივცემულობის გამომჟღავნებას ღმერთის მიმართ, რათა დაეცვა ცნობიერება იმისაგან რაც შეიძლებოდა ამას მოყოლოდა. ასევე გავიგე ორი რამ: ინდიელი ტარაუმარა არ ანიჭებს თავის სხეულს ისეთ მნიშვნელობას როგორსაც ჩვენი ძმა ევროპელი, რომლის წარმოდგენა ამ საკითხზე აბსოლუტურად განსხვავებულია. ინდიელი თითქოს ამბობს: „ეს სხეული მე არ ვარ”. როცა ინდიელი ყურადღების კონცენტრაციას ახდენდა, მექმნებოდა შთაბეჭდილება, რომ მისი სხეული თავად ათვალიერებს და აკვირდება საკუთარ თავს. „მე—მხოლოდ ის ვარ რაც სიგურიმ მიბრძანა რომ ვიყო და იქ ვარ სადაც მიბრძანა რომ ვიყო, შენ კი იტყუები და არ ემორჩილები. შენ არასოდეს არ გრძნობ იმას, რასაც მე. შენ ყოველთვის მაძლევ საპირისპირო შეგრძნებებს, შენ არაფერი გინდა იქიდან რაც მე მსურს. დიდი ნაწილი იმისა რასაც შენ მთავაზობ, ბოროტებაა, შენ ჩემთვის ყოველთვის იყავი დროებითი გამოცდა, ტვირთი, ერთ მშვენიერ დღეს როცა სიგური გახდება თავისუფალი, მე გიბრძანებ მოშორდე”. ამ სიტყვების დროს ის ტირის, „ოღონდ არ არის საჭირო საერთოდ წახვიდე, შენ მაინც სიგურიმ შეგქმნა და რამდენჯერ შემიფარე ქარიშხლის დროს, მაგრამ სიგური მოკვდებოდა მე რომ არ ვყავდე.”

კიდევ შევიტყვე, რომ ამ ლოცვის დროს ინდიელი - საკუთარი სხეულის მტერი, მსხვერპლად წირავდა ღმერთს თავის ცნობიერებას და ამ საქმეში მას პეიოტლის გამოყენების ჩვევა მართავდა. მის სახეზე ერთიმეორეს მიყოლებით ჩნდებოდა ემოციები რომლებიც თითქოს მისი არ იყო, ის არ ყოფილა ამით შეპყრობილი, არ გავდა ჩვენს წარმოდგენას პირადი განცდების შესახებ, ჩვენი ემოციები იბადება ელვისებური სისწრაფით, როგორც კი გამოჩნდება ობიექტი რისკენაც არის მიმართული, ჩვენ ვიღებთ, ან უარვყოფთ აზრებს რომლებიც გაიქროლებენ ჩვენს თავებში.

ამ ყოველივეს ხილვამ ჩამინერგა უზარმაზარი სურვილი ახლოდან მენახა ყველა რიტუალი, და მათში მონაწილეობის უფლება მომეპოვებინა, სწორედ ეს იყო ძნელი.

ახალგაზრდა ტარაუმარა არ შეუშინდა ლოცვის დაწყებას ჩემს სიახლოვეს, ეს მეგობრულობა უკვე იყო მტკიცებულება იმისა, რომ ჩემს წინაშე გაიღო რამდენიმე კარი.

პეიოტლისგან შეიძლება მიიღო მხოლოდ ის, რაც ადამიანს სჭირდება. ეს არაჩვეულებრივი მაგნიტური და ალქიმიური პრეპარატი მხოლოდ მაშინ მუშაობს როცა მისი მოხმარების წესი იცი; ანუ იცი რა დოზით. რა დროს ან რა მიზნით უნდა გამოიყენო.

მომდევნო საღამოს წავედი ინდიელების სოფელში, სადაც დამპირდნენ, რომ მაჩვენებდნენ პეიოტლის რიტუალს. ის სრულ სიბნელეში მიმდინარეობდა. ქურუმი მოვიდა ორ დამხმარე ქალთან, მამაკაცთან და ორ ბავშვთან ერთად; მან მოხაზა მიწაზე დიდი ნახევარწრე, რომლის შიგნითაც უნდა შესრულებულიყო დამხმარეთა თამაშები. შემდეგ გადააფარა მას სქელი საფარი რომელზეც შემეძლო მოვთავსებულიყავი. როგორც მივხვდი. ნახევარწრის თაღის, რვიანის ფორმის მარჯვენა ნაწილი, წარმოადგენდა ქურუმის წმინდა ადგილს. მარცხენა ნაწილში სიცარიელეს ბავშვები იკავებდნენ. წმინდა ადგილში მოთავსებული იყო ხის ქოთანი, რაშიც იდო პეიოტლის ფესვები: რიტუალის ჩასატარებლად პეიოტლის ქურუმები მცენარეს მთლიანად არ იყენებენ, ყოველ შემთხვევაში რიტუალური ქმედებების დროს.

ქურუმს ხელში ჰქონდა კვერთხი, ხოლო ბავშვებს პატარა ჯოხები. ბოლოს და ბოლოს მრავალფეროვან საცეკვაო მოძრაობებში გამოჩნდა პეიოტლის მოქმედება, რიტუალის შესრულების გზით სიგური შევიდა კულტის მიმდევრებში.

ვგრძნობდი, რომ ქურუმის დამხმარეთათვის ძნელი იყო მოქმედების დაწყება, ისინი არ აცეკვდებოდნენ თუ დარწმუნებულნი არ იქნებოდნენ, რომ დათქმულ დროს სიგური ჩაეშვებოდა მათში. სიგურის რიტუალი შემოქმედებითია, რომელიც მოვლენებს ისე ხსნის, როგორც ისინი იბადებიან სიცარიელეში და გადმოდიან რეალობაში. რიტუალი მთავრდება მაშინ, როდესაც ღმერთის ნებით სულს სხეულიდან იღებენ. აი რას გამოხატავს ქურუმის დამხმარეთა ცეკვა, ისინი ყვიროდნენ: „ჩვენ არ ვართ იმ მდგომარეობაში, რომ შევიცნოთ ღმერთი, სანამ ის არ შეეხება ჩვენ სულს, სხვა შემთხვევაში ჩვენი ცეკვა – მხოლოდ გრეხა და მოჩვენება. მოჩვენება, რომელიც უკან სდევს სიგურის, კვლავ აღორძინდება.”

გადაწყვეტილების მიღებამდე ქურუმმა ბევრი იფიქრა, შემდეგ ამოიღო უბიდან ტომარა და ინდიელებს ხელებზე თეთრი ფხვნილი გადმოუყარა, რომელიც მათ აუჩქარებლად გადაყლაპეს.

პეიოტლის ფხვნილის მიღების შემდეგ დაიწყეს ცეკვა. მათი სახის გამომეტყველებით მივხვდი, რომ ახლა მიჩვენებენ რაღაც ისეთს, რაც ადრე არასდროს მინახავს, დავძაბე მთელი ჩემი ყურადღება. რათა არაფერი გამომეტოვებინა..

ორივე დამხმარე ერთმანეთის პირისპირ დაწვა მიწაზე – ორი უსიცოცხლო გროვა. მოხუცმა ქურუმმა ალბათ ფხვნილი გადაყლაპა, იმიტომ რომ მისგან არაადამიანური ენერგია მოდიოდა. ის დაიჭიმა გასწორდა, თვალები აენთო, და მისგან უცხო, ძლიერმა ტალღებმა დაიწყეს გავრცელება. მან ორჯერ თუ სამჯერ ყრუდ დაჰკრა მიწას კვერთხი, შევიდა რვიანში, რომელიც რიტუალური მინდვრის მარჯვენა ნაწილში იყო მოხაზული. დამხმარეები უსიცოცხლო მდგომარეობიდან გამოვიდნენ. თავიდან კაცმა დაარტყა თავი და ხელის გულები მიწას – ქალს ზურგი შეერხა; ქურუმმა გადმოაფურთხა, მაგრამ არა ნერწყვი - ამონასუნთქი, კბილებიდან ხმაურით გამოცრილი. ერთდროულად შეიგრძნეს ჰაერის ნაკადი, ქალი და კაცი საბოლოოდ გამოფხიზლდნენ და ადგნენ, ისე იდგნენ ერთმანეთის პირისპირ თითქოს მათ იჭერდნენ სიცარიელის ნაკეცებსა და უსასრულობის ჭრილებში. ნათელი ხდებოდა, რომ იქ იყო არა ქალი და კაცი, არამედ ორი საწყისი: მამაკაცური და ქალური. კაცი – გაღებული პირით, ნერწყვის ბუშტუკებით, წითელ ანთებად სისხლმდინარე ღრძილებზე, რომლის მიღმა მოჩანდა კბილების ფესვები, რომლთა დანახვაც მორჩილებას გაიძულებს.

ქალი-უკბილო ნიღაბი, გადაქლიბული ფესვიანი კბილებით, ვირთხა ვირთხის საჭერში, დატანჯული ატეხვის ჟამს, ის სხლტება, იკლაკნება აგზნებული მამრის წინ, ისინი უცებ ეჯახებიან, ეკრობიან ერთმანეთს გამოთაყვანებული სახეებით, ისე თითქოს ერთმანეთს უთვალთვალებენ, ებრძვიან. ბოლოსდაბოლოს ერთი მეორეში შეაღწევს და ნელნელა განიდევნება უფლის დანაშაულით სავსე და არც ისე მოკრძალებული მზერა.

მათ ქცევაში საოცარი იყო, რომ ისინი ერთმანეთს ემუქრებოდნენ, ერიდებოდნენ შეჯახებას და ეჯახებოდნენ. ეს ყველაფერი იმისათვის, რომ ბოლოსდაბოლოს ერთად წასულიყვნენ; და არა იმიტომ რომ მამაკაცისა და ქალის საწყისი სხეულს იმორჩილებს, პირიქით ისინი განუხრელად რჩებიან ყოფიერების მიღმა, და მას დიდი ხანია ეწინააღმდეგებიან არამატერიალურ იდეებად, სადღაც ჩამობმულები; იმიტომ რომ ისინი, თავად ქმნიან საკუთარ სხეულს, სხეულს რომელშიც მატერიის იდეა სიგურის წყალობით გაქარწყლდა.

მე ბევრი ვიფიქრე პეიოტლის ფსიქიკური ზემოქმედების შესახებ. პეიოტლი აბრუნებს „მე”ს ჭეშმარიტ საწყისებთან. როდესაც ასეთი ხილვის მდგომარეობაში შეხვალ, უკვე აღარ შეიძლება როგორც ადრე, ტყუილი და მართალი ერთმანეთში აურიო. გესმის საიდან მოხვედი და რა ხარ, უკვე აღარ გეპარება ეჭვი საკუთარ არსებობაში; და არ არსებობს ისეთი გრძნობა, ან გარეშე ძალა, რაც დაგაეჭვებს.

მექსიკაში ქურუმები დამეხმარნენ პეიოტლის მიღებისას დამენახა რა ხდება ადამიანის ღვიძლში, მეხილა ის საიდუმლო ალქიმია, ის სამუშაო, რომლის წყალობითაც ყოველი პიროვნების „მე” გადაარჩევს, მიიღოს ან უარყოს ის შეგრძნებები, ემოციები, სურვილები რაც ფორმას აძლევს ჩვენს არაცნობიერს. აქ „მე” ხდება ცნობიერი, აქ იშლება მისი ორგანული ძალაუფლება ცნოს თუ უარყოს. იმიტომ რომ ზუსტად ამისთვის მუშაობს სიგური, გამოაცალკევოს ის, რაც არსებობს, იმისაგან რაც არ არსებობს. ღვიძლი ეს არაცნობიერის ორგანული ფილტრია.

რაც ვნახე იმის მიხედვით თუკი ვიმსჯელებთ, პეიოტლი აფიქსირებს ცნობიერებას, არ აძლევს მას საშუალებას აიმღვრეს, მიეცეს ყალბ შთაბეჭდილებებს. მექსიკელმა ქურუმებმა მაჩვენეს მე ღვიძლზე ზუსტი ადგილი, სადაც სიგური ანუ პეიოტლი აწარმოებს სინთეტურ გამყარებას, რომელიც დიდი ხნით ინარჩუნებს ცნობიერში ჭეშმარიტების გრძნობასა და სურვილს, აძლევს მას ძალას ჩაეფლოს მასში და ავტომატურად მოიშოროს ყველაფერი დანარჩენი.

ტარაუმარა ამბობს: „ღამე ისე მისდევს ღამეებს, როგორც ჩონჩხი ჩაივლის ბნელი რიტუალის შემდეგ”

ზებუნებრივი :როგორც იქნა

ვაი რა მაგარია,24-ში იწყება,მოუთმენლად გელით ვინჩესტერებო:) არა ძალიან მიყვარს უფრო დინი:D
აბა 24-ში გვეღირსება ბოლოს და ბოლოს ამის დედაც:)
ალბათ ლუციფერი ბლოს მაინც დამარცხდება,თუმცა ჯერ მთელი ერთი სეზონი წინაა და ვენდოთ რეჯისორის ფანტაზიას.იმედია მე-5 სეზონსაც კი ჯობია.

The Lucifer of Liège

Horns, and a collocation of human and animal anatomy




chained ankle, tasted apple, broken sceptre





The tear of Lucifer



Serpent's head